ในคอนเนตทิคัสถานีทดลองเกษตรตรวจสอบรายละเอียดของโปรตีนผักที่รวบรวมโดยโทมัสเบอร์ออสบอร์ น ทำงานร่วมกับLafayette Mendelและใช้กฎขั้นต่ำของ Liebigในการให้อาหารหนูทดลองกรดอะมิโนที่จำเป็นทางโภชนาการก่อตั้งขึ้น การทำงานได้อย่างต่อเนื่องและมีการสื่อสารโดยวิลเลียมคัมมิโรส ความเข้าใจเกี่ยวกับโปรตีนในฐานะโพลีเปปไทด์เกิดขึ้นจากผลงานของFranz HofmeisterและHermann Emil Fischerในปี 1902 บทบาทหลักของโปรตีนในฐานะเอนไซม์ในสิ่งมีชีวิตยังไม่ได้รับการชื่นชมอย่างเต็มที่จนถึงปี 1926 เมื่อJames B. Sumnerแสดงให้เห็นว่า เอนไซม์ยูรีเอสเป็นโปรตีน

ความยากลำบากในการทำให้โปรตีนบริสุทธิ์ในปริมาณมากทำให้นักชีวเคมีของโปรตีนในยุคแรก ๆ ศึกษาได้ยากมาก ดังนั้นการศึกษาในช่วงแรกจึงมุ่งเน้นไปที่โปรตีนที่สามารถทำให้บริสุทธิ์ได้ในปริมาณมากเช่นเลือดไข่ขาวสารพิษต่างๆและเอนไซม์ย่อยอาหาร / เมตาบอลิซึมที่ได้รับจากโรงฆ่าสัตว์ ในปี 1950 บริษัทArmor Hot Dog Co. ได้ทำการกรองไรโบนูคลีเอสตับอ่อนจากตับอ่อนวัวบริสุทธิ์ 1 กิโลกรัมและทำให้นักวิทยาศาสตร์สามารถใช้ได้อย่างอิสระ ท่าทางนี้ช่วยให้ ribonuclease A กลายเป็นเป้าหมายหลักสำหรับการศึกษาทางชีวเคมีในทศวรรษต่อ ๆ ไปสนับสนุนโดยlucasupreme เว็บ บาคาร่า โปรตีนได้รับการยอมรับว่าเป็นโมเลกุลชีวภาพที่แตกต่างกันในศตวรรษที่สิบแปดโดยAntoine Fourcroyและอื่น ๆ โดยโดดเด่นด้วยความสามารถของโมเลกุลในการจับตัวเป็นก้อนหรือตกตะกอนภายใต้การบำบัดด้วยความร้อนหรือกรด [1]ตัวอย่างที่ระบุไว้รวมเวลาที่อัลบูมิจากไข่ขาวเลือดซีรั่มอัลบูมิน , บรินและข้าวสาลีกลูเตน

โปรตีนถูกอธิบายครั้งแรกโดยนักเคมีชาวดัตช์Gerardus Johannes Mulderและตั้งชื่อโดยนักเคมีชาวสวีเดนJöns Jacob Berzeliusในปี 1838Mulder ทำการวิเคราะห์องค์ประกอบของโปรตีนทั่วไปและพบว่าโปรตีนเกือบทั้งหมดมีสูตรเชิงประจักษ์เหมือนกันคือ C 400 H 620 N 100 O 120 P 1 S 1 .เขาได้ข้อสรุปที่ผิดพลาดว่าพวกมันอาจประกอบด้วยโมเลกุล (ขนาดใหญ่มาก) ชนิดเดียว คำว่า "โปรตีน" เพื่ออธิบายโมเลกุลเหล่านี้ถูกเสนอโดย Berzelius ผู้ร่วมงานของ Mulder; โปรตีนได้มาจากกรีก πρώτειοςคำ ( proteios ) ความหมาย "หลัก" "นำ" หรือ "ยืนอยู่ตรงหน้า"  + -in Mulder ไปในการระบุผลิตภัณฑ์การย่อยสลายโปรตีนเช่นกรดอะมิโน leucineซึ่งเขาพบว่า (เกือบถูกต้อง) น้ำหนักโมเลกุลของ 131 ดาก่อนหน้า "โปรตีน" มีการใช้ชื่ออื่นเช่น "albumins" หรือ "วัสดุอัลบูมินัส " ( Eiweisskörperในภาษาเยอรมัน)นักวิทยาศาสตร์ด้านโภชนาการในยุคแรก ๆ เช่นCarl von Voitชาวเยอรมันเชื่อว่าโปรตีนเป็นสารอาหารที่สำคัญที่สุดในการรักษาโครงสร้างของร่างกายเพราะโดยทั่วไปเชื่อกันว่า "เนื้อทำให้เป็นเนื้อ" คาร์ลไฮน์ริชริ ตธาเซน ขยายรู้จักกันในรูปแบบของโปรตีนที่มีบัตรประจำตัวของกรดกลูตามิก