สารประกอบทางเคมีส่วนใหญ่ที่เกิดขึ้นในสิ่งมีชีวิตทางชีววิทยาคือสารประกอบคาร์บอนดังนั้นความสัมพันธ์ระหว่างเคมีอินทรีย์และชีวเคมีจึงใกล้เคียงกันมากจนอาจถือว่าชีวเคมีเป็นสาระสำคัญของสาขาเคมีอินทรีย์ แม้ว่าประวัติศาสตร์ของชีวเคมีอาจถูกนำมาใช้ในช่วงสี่ศตวรรษ แต่ความเข้าใจพื้นฐานเกี่ยวกับสาขาวิชานี้เริ่มพัฒนาขึ้นในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 เท่านั้นและคำว่าชีวเคมีที่แท้จริงได้รับการประกาศเกียรติคุณในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 การวิจัยในสาขาเพิ่มขึ้นตลอดศตวรรษที่ยี่สิบโดยไม่มีข้อบ่งชี้ว่าอัตราการเพิ่มขึ้นจะลดลงเนื่องจากอาจได้รับการตรวจสอบโดยการตรวจสอบสิ่งที่เป็นนามธรรมและบริการจัดทำดัชนีเช่นBIOSIS Previewsและบทคัดย่อชีวภาพซึ่งเริ่มขึ้นในปี ค.ศ. 1920 เป็นปริมาณการประจำปีเดียว แต่มีการเติบโตอย่างมากว่าในช่วงปลายศตวรรษที่ 20 มันก็ใช้ได้เฉพาะกับผู้ใช้ในชีวิตประจำวันเป็นอิเล็กทรอนิกส์ออนไลน์ฐานข้อมูลสนับสนุนโดยslotxo88 เว็บ สล็อตxo อินทรีย์เคมีเป็นสาขาของเคมีว่าการศึกษาโครงสร้างคุณสมบัติและปฏิกิริยาของสารประกอบอินทรีย์ที่มีคาร์บอนในพันธะโควาเลนต์การศึกษาโครงสร้างของพวกเขากำหนดองค์ประกอบทางเคมีและสูตร การศึกษาคุณสมบัติรวมถึงคุณสมบัติทางกายภาพและทางเคมีและการประเมินปฏิกิริยาทางเคมีเพื่อทำความเข้าใจพฤติกรรมของพวกมัน การศึกษาปฏิกิริยาอินทรีย์รวมถึงการสังเคราะห์สารเคมีของผลิตภัณฑ์ธรรมชาติ , ยาเสพติดและโพลีเมอร์และการศึกษาโมเลกุลอินทรีย์แต่ละตัวในห้องปฏิบัติการและผ่านการศึกษาเชิงทฤษฎี ( ในซิลิโค )ช่วงของสารเคมีที่ศึกษาในอินทรีย์เคมีรวมถึงสารไฮโดรคาร์บอน (สารประกอบที่มีเพียงคาร์บอนและไฮโดรเจน ) เช่นเดียวกับสารประกอบที่อยู่บนพื้นฐานของคาร์บอน แต่ยังมีองค์ประกอบอื่น ๆโดยเฉพาะอย่างยิ่งออกซิเจน , ไนโตรเจน , กำมะถัน , ฟอสฟอรัส ( รวมอยู่ในหลายชีวเคมี ) และฮาโลเจน เคมีออร์แกโนเมทัลลิกคือการศึกษาสารประกอบที่มีพันธะ คาร์บอน - โลหะ นอกจากนี้งานวิจัยร่วมสมัยยังมุ่งเน้นไปที่เคมีอินทรีย์ที่เกี่ยวข้องกับออร์แกโนเมททัลลิกอื่น ๆรวมถึงแลนทาไนด์แต่โดยเฉพาะอย่างยิ่งโลหะทรานซิชันสังกะสีทองแดงแพลเลเดียมนิกเกิลโคบอลต์ไททาเนียมและโครเมียมสามตัวแทนของสารประกอบอินทรีย์5α-Dihydroprogesterone (5α-DHP) ซึ่งเป็นฮอร์โมนเตียรอยด์ สำหรับโมเลกุลที่แสดงสีอะตอมของคาร์บอนจะเป็นสีดำไฮโดรเจนเป็นสีเทาและออกซีเจนเป็นสีแดง ในการแทนค่ามุมของเส้นอะตอมของคาร์บอนจะบอกเป็นนัย ๆ ที่ทุกจุดสิ้นสุดของเส้นและจุดสุดยอดของเส้นหลายเส้นและอะตอมของไฮโดรเจนจะบอกเป็นนัยว่าเพื่อเติมเต็มวาเลนซ์ที่จำเป็นที่เหลืออยู่ (มากถึง 4)สารประกอบอินทรีย์เป็นพื้นฐานของชีวิตทางโลกทั้งหมดและเป็นสารเคมีส่วนใหญ่ที่รู้จักกันดี รูปแบบพันธะของคาร์บอนที่มีความจุของพันธะสี่อย่างเป็นทางการเดี่ยวคู่และสามรวมทั้งโครงสร้างที่มีอิเล็กตรอนแบบแยกส่วนทำให้อาร์เรย์ของสารประกอบอินทรีย์มีความหลากหลายทางโครงสร้างและช่วงของการใช้งานมีจำนวนมหาศาล พวกเขาเป็นพื้นฐานของหรือเป็นส่วนประกอบของผลิตภัณฑ์ในเชิงพาณิชย์จำนวนมากรวมทั้งยา ; ปิโตรเคมีและagrichemicalsและผลิตภัณฑ์ที่ทำจากพวกเขารวมทั้งน้ำมันหล่อลื่น , ตัวทำละลาย ; พลาสติก ; เชื้อเพลิงและวัตถุระเบิด. การศึกษาเคมีอินทรีย์คาบเกี่ยวเคมีที่มีพันธะและ ชีวเคมีแต่ยังมียาเคมี , เคมีโพลิเมอร์และวัสดุศาสตร์

 ก่อนศตวรรษที่สิบเก้าเคมีโดยทั่วไปเชื่อว่าสารที่ได้จากสิ่งมีชีวิตที่ถูกกอปรด้วยแรงสำคัญที่โดดเด่นพวกเขาจากสารอนินทรี ตามแนวคิดของvitalism (ทฤษฎีแรงสำคัญ) สารอินทรีย์ถูกสร้างขึ้นด้วย "พลังสำคัญ" ในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่สิบเก้ามีรายงานการศึกษาสารประกอบอินทรีย์อย่างเป็นระบบครั้งแรก ประมาณปีพ. ศ. 2359 Michel Chevreul ได้เริ่มศึกษาสบู่ที่ทำจากไขมันและด่างต่างๆ. เขาแยกกรดที่ผลิตสบู่ร่วมกับด่างออกมา เนื่องจากสิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นสารประกอบแต่ละชนิดเขาจึงแสดงให้เห็นว่าเป็นไปได้ที่จะทำการเปลี่ยนแปลงทางเคมีในไขมันต่างๆ (ซึ่งโดยปกติมาจากแหล่งอินทรีย์) ทำให้เกิดสารประกอบใหม่ ๆ ใน 1828 ฟรีดริชเวอเลอร์ผลิตอินทรีย์เคมีปุ๋ยยูเรีย (carbamide) เป็นส่วนประกอบของปัสสาวะจากอนินทรีวัสดุเริ่มต้น (เกลือไซยาเนตโพแทสเซียมและแอมโมเนียมซัลเฟต ) ในสิ่งที่เรียกว่าตอนนี้การสังเคราะห์เวอเลอร์