แมลงไม่ใช่สิ่งมีชีวิตชนิดเดียวที่ต้องช่วยในการขนส่งไม้ดอกไปทั่วทุกมุมโลก ไดโนเสาร์นักเคลื่อนไหวและนักเขย่าที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่โลกเคยรู้จักมาบูลโดผ่านป่าโบราณโดยไม่เจตนาเคลียร์พื้นที่ใหม่สำหรับแองจิโอสเปิร์ม พวกเขายังหว่านเมล็ดพืชไปทั่วแผ่นดินโดยทางเดินอาหาร

 สนับสนุนโดย บุหรี่ไฟฟ้า Kspodsmoke

เมื่อถึงเวลาที่พืชดอกชนิดแรกปรากฏขึ้นไดโนเสาร์กินพืชมีมานานกว่าล้านศตวรรษในขณะที่อาศัยอยู่ในอาหารของเฟิร์นพระเยซูเจ้าและพืชดึกดำบรรพ์อื่น ๆ ไดโนเสาร์อยู่รอดไปได้อีก 65 ล้านปีและนักวิทยาศาสตร์บางคนคิดว่านี่เป็นเวลาเหลือเฟือสำหรับสัตว์เลื้อยคลานขนาดใหญ่ที่จะปรับตัวเข้ากับอาหารใหม่ซึ่งรวมถึง angiosperms

“ ก่อนที่ไดโนเสาร์จะหายไปฉันคิดว่าพวกมันจำนวนมากกำลังกลืนกินไม้ดอก” เคิร์กจอห์นสันจากพิพิธภัณฑ์ธรรมชาติและวิทยาศาสตร์เดนเวอร์กล่าว จอห์นสันได้ขุดพบฟอสซิลจำนวนมากที่มีอายุระหว่าง 60 ถึง 70 ล้านปีจากสถานที่ต่างๆทั่วภูมิภาคร็อกกีเมาน์เทน จากนั้นเขาอนุมานได้ว่าฮาโรซอร์หรือไดโนเสาร์ที่เรียกเก็บเงินจากเป็ดอาศัยอยู่บนใบแองจิโอสเปิร์มขนาดใหญ่ที่มีวิวัฒนาการในการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่อบอุ่นก่อนที่ยุคครีเทเชียสจะสิ้นสุดลง เขากล่าวถึงตะกอนที่เพิ่งเกิดก่อนการสูญพันธุ์ของไดโนเสาร์เขากล่าวว่า "ฉันพบพืชที่ไม่ออกดอกที่นั่นเพียงไม่กี่ร้อยตัวอย่าง แต่ฉันได้ค้นคืนแองจิออสเปิร์ม 35,000 ตัวอย่างไม่ต้องสงสัยเลยว่าไดโนเสาร์กำลังกินสิ่งเหล่านี้"

แองจิโอสเปิร์มในช่วงต้นมีการเติบโตต่ำซึ่งเป็นความจริงที่เหมาะกับไดโนเสาร์บางชนิดได้ดีกว่าพันธุ์อื่น ๆ "Brachiosaurs มีคอที่ยาวเหมือนยีราฟดังนั้นพวกมันจึงมีอุปกรณ์ที่ไม่เหมาะสมสำหรับการกินพืชพันธุ์ใหม่" Richard Cifelli นักบรรพชีวินวิทยาจากมหาวิทยาลัยโอคลาโฮมากล่าว "ในทางกลับกัน Ceratopsians และไดโนเสาร์เป็ดเป็นเครื่องตัดหญ้าจริงๆ" ด้านหลังเครื่องตัดหญ้าเหล่านั้นปรับให้เข้ากับพื้นดินที่ตัดใหม่และกระจายไปเรื่อย ๆ

ไดโนเสาร์หายไปอย่างกะทันหันเมื่อ 65 ล้านปีก่อนและมีสัตว์อีกกลุ่มหนึ่งเข้ามาแทนที่พวกมัน - สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมซึ่งได้รับประโยชน์อย่างมากจากความหลากหลายของผลไม้แองจิโอสเปิร์มรวมถึงธัญพืชถั่วและผักหลายชนิด ในทางกลับกันพืชที่มีดอกก็เก็บเกี่ยวผลประโยชน์จากการแพร่กระจายของเมล็ดโดยสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม

“ มันเป็นสองอาณาจักรที่จับมือกัน” เดวิดดิลเชอร์นักบรรพชีวินวิทยาจากพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติฟลอริดากล่าว “ ฉันจะเลี้ยงคุณและคุณก็เอาสารพันธุกรรมของฉันไปให้ไกล ๆ ”

ในที่สุดมนุษย์ก็วิวัฒนาการและทั้งสองอาณาจักรก็จับมือกันอีกครั้ง ด้วยพืชที่มีคุณสมบัติทางการเกษตรตอบสนองความต้องการปัจจัยยังชีพของเรา ในทางกลับกันเราได้นำสิ่งมีชีวิตบางชนิดเช่นข้าวโพดและข้าวและทำให้พวกมันประสบความสำเร็จอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนการเพาะปลูกในทุ่งนากว้างใหญ่ผสมเกสรอย่างตั้งใจและบริโภคพวกมันด้วยความเอร็ดอร่อย อาหารที่ไม่มีเนื้อสัตว์เกือบทุกชนิดที่เรากินเริ่มต้นจากการเป็นพืชดอกในขณะที่เนื้อสัตว์นมและไข่ที่เราบริโภคมาจากปศุสัตว์ที่ทำให้อ้วนในธัญพืช - พืชดอก แม้แต่ผ้าฝ้ายที่เราสวมใส่ก็เป็นพืชแองจิโอสเปิร์ม