เมื่อวาดภาพยอห์นฉันไม่ได้คิดเป็นคำพูด ฉันคิดเป็นเส้นรอยเปื้อนและน้ำเสียงมวลและปริมาตร ถ่านที่ฉันใช้ก่อให้เกิดความคิดเชิงนามธรรมความคิดอารมณ์ความตึงเครียดการเชื่อมโยงและการไตร่ตรอง ในการเลือกที่จะวาดภาพของจอห์นแทนที่จะวาดภาพเขาฉันได้ดื่มด่ำกับการฝึกฝนศิลปะที่ทำให้ฉันมีโอกาสมากขึ้นในการสะท้อนตัวตน นั่นคือการวาดภาพทำให้ฉันสามารถปรับทิศทางตัวเองต่อหน้าจอห์นซึ่งทำให้ฉันใกล้ชิดกับเขามากขึ้น ความสัมพันธ์ที่คลี่คลายของเราชี้นำเครื่องหมายที่ฉันทำบนกระดาษ แต่มันไม่ได้หมายความว่าทุกเครื่องหมายจะต้องสมบูรณ์แบบ นั่นหมายความว่าฉันพยายามอย่างหนักเพื่อให้ทุกเครื่องหมายขยับภาพให้เข้าใกล้สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น โดย บุหรี่ไฟฟ้า Kspodsmoke

 

ก่อนหน้า EPICS ฉันได้เรียนรู้ในฐานะศิลปินที่จะแยกตัวและปลดจากเป้าหมาย อย่างไรก็ตามการวาดภาพผู้ป่วยเช่นจอห์นทำให้ฉันต้องการวิธีการที่มีส่วนร่วมและเห็นอกเห็นใจในกระบวนการถ่ายภาพบุคคล ฉันเคารพและศรัทธาในมุมมองของจอห์นและเรื่องอื่น ๆ ของฉันและฉันอนุญาตให้พวกเขาชี้แนะและสนับสนุนฉันในขณะที่เราสร้างภาพบุคคล การแนะนำว่าการถ่ายภาพบุคคลสามารถช่วยให้เราสร้างความสัมพันธ์ซึ่งกันและกันได้อย่างไร Sara Lawrence-Lightfoot และ Jessica Hoffmann Davis กล่าวว่า“ โดยอาศัยความสัมพันธ์ระหว่างนักวาดภาพบุคคลและนักแสดงที่มีการแสวงหาและให้การเข้าถึงการเชื่อมต่อสัญญาการแลกเปลี่ยนและความรับผิดชอบ (ทั้งคู่ เป็นทางการและไม่เป็นทางการ) ได้รับการพัฒนาสร้างความไว้วางใจเจรจาความใกล้ชิดรวบรวมข้อมูลและสร้างความรู้” 3จากประสบการณ์ของจอห์นเกี่ยวกับภาวะซึมเศร้าและความยากลำบากที่เขาจะแสดงออกมาในบางครั้งแนวคิดเรื่องการแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกันนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งในความสัมพันธ์ของฉันกับเขา นั่นคือเมื่อเขาแสดงฉันรู้ว่าเขาต้องใช้ความกล้าหาญและความอดทนในการทำเช่นนั้น ดังนั้นฉันต้องอยู่กับเขา

 

John Berger ยังมีคำอธิบายที่เป็นประโยชน์เกี่ยวกับการเชื่อมต่อเรื่องศิลปินในการถ่ายภาพบุคคล เขาแนะนำว่าเครื่องหมายและสำเนียงแต่ละอันวาดอย่างไรเมื่อสร้างภาพบุคคลเหมือน "หินก้าว" ข้ามแม่น้ำ4; ในการทำงานกับภาพเหมือนของจอห์นบางครั้งฉันก็เดินไปด้านข้าง บางครั้งฉันย้อนรอย บ่อยครั้งที่ฉันจะถอยหลังและไตร่ตรองว่าฉันอยู่ที่ไหนและเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง ฉันแก้ไขและปรับแต่งภาพวาดจะขยายและหดตัวเกือบราวกับว่ามันกำลังหายใจ เมื่อฉันเริ่มวาดภาพของจอห์นภาพแรก ๆ ดูเหมือนแผนภาพที่ระเบิด ลักษณะเด่นของศีรษะของจอห์นอยู่ที่นั่นเช่นหูจมูกและปาก แต่ไม่ได้เชื่อมต่อกัน ภาพดูอึดอัดและแบน ขณะที่ฉันสังเกตจอห์นเมื่อเวลาผ่านไปภาพวาดนั้นต้องผ่านขั้นตอนการปรับแต่งซ้ำ ๆ : ฉันสนับสนุนให้ภาพวาดค่อยๆพับเข้าด้วยกันโดยปล่อยให้องค์ประกอบลอยเข้าหากัน

 

ในแง่ของการวิจัยทางศิลปะ Tom Barone และ Elliot Eisner อธิบายว่าความหมายนั้นมาจากความสามารถของศิลปะในการ "adumbrate" แทนที่จะแสดงถึง 5ประโยชน์ของศิลปะไม่ได้มาจากความสามารถของพวกเขาในการเรียกร้องเชิงประเด็นเกี่ยวกับเหตุการณ์ต่างๆ แต่มาจากความสามารถในการเชิญชวนให้ผู้ชมได้สัมผัสกับแง่มุมต่าง ๆ ของโลกที่อาจยังมองไม่เห็น จอห์นและกระบวนการสร้างมันอำนวยความสะดวกในการแสดงออกทางสายตาและทางวาจาที่มิฉะนั้นอาจไม่มีพื้นที่ให้หายใจ ภาพผลลัพธ์กลายเป็นเครื่องมือสำหรับผู้เข้าร่วมศิลปินและผู้ชมในการไตร่ตรองตีความและเห็นการเป็นพยานร่วมกันของเรา เรื่องราวของจอห์นผ่านการบอกเล่าของพวกเขาได้รับการตีความและกรองผ่านมุมมองของฉันและในที่สุดก็เปลี่ยนรูปร่างและกลับเนื้อกลับตัวผ่านการอยู่กับเขาฟังเขาและแสดงเรื่องราวของเขาด้วยสายตา ภาพเหมือนของเขาเป็นตัวแทนที่จับต้องได้และถาวรของการเป็นพยานร่วมกันของเราที่ดำเนินโครงการร่วมกัน

 

กระบวนการถ่ายภาพบุคคลโดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริบททางคลินิกเกี่ยวข้องกับการพิจารณาด้านจริยธรรมและความงาม เมื่อฉันเริ่มทำงานกับผู้ป่วยและครอบครัวของพวกเขาบางครั้งในช่วงเวลาที่เจ็บปวดที่สุดของพวกเขาฉันรู้สึกประหม่าอย่างมาก ฉันคิดว่าภาระของพวกเขาจะเลวร้ายลงเมื่อการปรากฏตัวของฉันฉันอาจทำให้ประสบการณ์ของพวกเขาแย่ลง ความกังวลของฉันประกอบไปด้วยความกลัวความเจ็บป่วยโรคและความตายของตัวเองซึ่งกระตุ้นให้ฉันถามถึงความสามารถในการทำงานในแต่ละวันนับประสาอะไรกับการแสดงในฐานะศิลปิน ฉันสงสัยว่าจะเป็นไปได้หรือไม่ที่จะหล่อเลี้ยงความสามารถในการแสดงออกและความคิดสร้างสรรค์ในขณะเดียวกันก็แสดงความเคารพความเคารพและความอ่อนไหวต่อประสบการณ์ความเจ็บป่วยของผู้เข้าร่วมในขณะเดียวกัน อย่างไรก็ตามเมื่อความสัมพันธ์ของฉันกับอาสาสมัครเข้มแข็งขึ้นความกังวลของฉันก็ลดน้อยลง