ตามธรรมเนียมแล้ว กลิ่นของโรงงานบำบัดน้ำเสียจะถูกวัดโดยการวัดกลิ่นแบบไดนามิก โดยที่แผงควบคุมของมนุษย์จะส่งกลิ่นและวิเคราะห์ถุงลมที่รวบรวมมาจากพืช แม้ว่าวิธีการนี้จะถือเป็นมาตรฐานทองคำ แต่กระบวนการนี้มีค่าใช้จ่ายสูง ช้าและไม่บ่อย ซึ่งไม่อนุญาตให้ผู้ปฏิบัติงานตอบสนองต่อปัญหาอย่างรวดเร็วหรือระบุต้นตอของกลิ่นเหม็น

Santiago Marco ผู้เขียนอาวุโสของสถาบันวิศวกรรมชีวภาพแห่งแคว้นคาเทโลเนียกล่าวว่า "ฉันอยู่ห่างจากโรงบำบัดน้ำเสีย 1.2 ไมล์ และบางครั้งคุณไม่สามารถเปิดหน้าต่างได้เพราะมีกลิ่นเหม็น “เราไม่ควรประมาทผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้คนที่อยู่รอบๆ สิ่งอำนวยความสะดวกเหล่านี้ และยังมีผลกระทบทางร่างกายและจิตใจจากการสัมผัสกับกลิ่นไม่พึงประสงค์อีกด้วย”

Marco และทีมของเขาได้ออกแบบจมูกอิเล็กทรอนิกส์แบบพกพาสำหรับการเฝ้าระวังแบบเรียลไทม์และการแสดงข้อมูลด้วยความช่วยเหลือของปัญญาประดิษฐ์ (AI) เพื่อติดตามตรวจสอบการปล่อยกลิ่นของพืชน้ำเสียได้ดียิ่งขึ้น ทีมงานรวบรวมถุงลมจากโรงงานและฝึกจมูกอิเล็กทรอนิกส์เพื่อดมกลิ่นสารเคมีที่ฉุน เช่น ไฮโดรเจนซัลไฟด์ แอมโมเนีย และซัลเฟอร์ไดออกไซด์ ซึ่งมีกลิ่นเหมือนไข่เน่า ปัสสาวะ และไม้ขีดไฟตามลำดับ จมูกอิเล็กทรอนิกส์ยังติดตั้งเซ็นเซอร์สำหรับคาร์บอนไดออกไซด์ ซึ่งเป็นตัวบ่งชี้กิจกรรมของแบคทีเรีย ในห้องแล็บ e-nose ทำได้เกือบเท่ากับจมูกมนุษย์

จากนั้นนักวิจัยได้แนบจมูกอิเล็กทรอนิกส์ขนาด 1.3 กิโลกรัม (2.9 ปอนด์) เข้ากับโดรนและส่งขึ้นไปบนท้องฟ้าที่โรงบำบัดน้ำเสียขนาดกลางทางตอนใต้ของสเปนระหว่างเดือนมกราคมถึงมิถุนายน เมื่อวางเมาส์เหนือสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ ที่โรงงาน "โดรนดมกลิ่น" จะดูดอากาศผ่านท่อยาว 10 เมตร (33 ฟุต) และวิเคราะห์อากาศในห้องเซ็นเซอร์

Maria Deseada Esclapez ผู้เขียนร่วมของ Depuración de Aguas del Mediterráneo บริษัทบริการบำบัดน้ำเสียและสุขาภิบาลกล่าวว่า "สิ่งที่ยากในการวัดกลิ่นคือการรับรู้ของมนุษย์และไม่ได้กำหนดไว้อย่างชัดเจน "เราไม่เพียงแต่พยายามหาปริมาณส่วนประกอบเฉพาะหรือส่วนประกอบต่างๆ ของการปล่อยมลพิษเท่านั้น แต่ยังต้องคาดการณ์ความเข้มของกลิ่นตามที่มนุษย์รับรู้อีกด้วย"

ผลการวิจัยพบว่า e-nose บนโดรนเป็นไปได้สำหรับการตรวจสอบกลิ่นของน้ำเสีย เมื่อวิเคราะห์ตัวอย่างอากาศเดียวกันในการทดสอบภาคสนาม การวัด 10 จาก 13 ครั้งจากจมูกอิเล็กทรอนิกส์จะสอดคล้องกับการประเมินของคณะกรรมการโดยมนุษย์ ด้วยความช่วยเหลือจากการเคลื่อนที่ของโดรนและอัลกอริธึม AI ทีมงานยังได้จัดทำแผนที่ความเข้มข้นของกลิ่นชั่วขณะและเชิงพื้นที่ และเป็นครั้งแรกที่ทำนายความเข้มของกลิ่นจากการวัดด้วยโดรน

“เราพอใจมากกับผลลัพธ์ แต่เราต้องการการตรวจสอบที่มากกว่านี้ และทำให้อุปกรณ์แข็งแกร่งขึ้นสำหรับการดำเนินงานในโรงงานจริง” มาร์โคกล่าว ทีมงานวางแผนที่จะลดน้ำหนักส่วนเกินออกจากจมูกอิเล็กทรอนิกส์และพัฒนากระบวนการที่เป็นมาตรฐานสำหรับวิธีการนี้ พวกเขายังวางแผนที่จะเพิ่มประสิทธิภาพอุปกรณ์เพิ่มเติมต่ออิทธิพลจากอุณหภูมิ ความชื้น และสภาวะแวดล้อมอื่นๆ ที่อาจส่งผลต่อความแม่นยำ

“งานนี้อาจมีผลกระทบต่อสิ่งอำนวยความสะดวกอื่น ๆ เช่น หลุมฝังกลบ ปุ๋ยหมัก หรือแม้แต่ฟาร์มขนาดใหญ่ที่มีวัวควายและสุกร ซึ่งทราบกันดีอยู่แล้วว่าก่อให้เกิดกลิ่นเหม็นได้ทุกประเภท” มาร์โกกล่าว

“เราอยากเห็นว่างานนี้จะส่งผลกระทบต่ออุตสาหกรรมอย่างไร” เอสคาเปซกล่าวเสริม