ไม่ใช่ "ดราม่าของครูที่สร้างแรงบันดาลใจ" เพราะมันคิดถึงครอบครัวมากขึ้นวิธีที่เราดูแลสิ่งของที่เรามอบให้และพลังแห่งการไถ่บาปของดนตรี ส่วนโค้งของเรื่องราวนั้นสามารถคาดเดาได้อย่างเต็มที่และชิ้นส่วนของมันดูเหมือนจะประกอบจากแพ็คแบน พวกเขาจะไม่สามารถดูการประเมินของคุณได้หากคุณส่งการให้คะแนนของคุณ แต่เพียงผู้เดียว

 

“ เพลง” ได้รับการพิสูจน์แล้วในคณะเปิดแคมเปญระดมทุน เพลงไพเราะและนักแสดงหนุ่มมีเสน่ห์มาก

 

ดัสตินฮอฟแมนและการผ่อนคลายของอาจารย์เป็นสิ่งที่ดีที่จะสังเกต Boychoir ภาพยนตร์เรื่องล่าสุดของผู้กำกับฟรองซัวส์กิราร์ดหากอธิบายเป็น 4 วลีถือเป็นปรากฏการณ์ที่น่าสะเทือนใจและเป็นที่ชื่นชอบของฝูงชน ภาพยนตร์เรื่องนี้มีดัสตินฮอฟแมนที่มีอายุมากขึ้นเรื่อย ๆ ร่วมกับจอชลูคัสและเคธีเบตส์ดูหนัง

 

ข้อได้เปรียบที่สำคัญอย่างหนึ่งของบทภาพยนตร์ของ Ben Ripley คือวิธีที่ดีที่สุดในการหลีกเลี่ยงความอ่อนไหวอย่างเปิดเผยจนถึงฉากที่ดีที่สุดซึ่งจะเปิดก๊อกน้ำและทำให้ผู้ชมน้ำตาซึม แต่ตัวละครยังคงเป็นภาพร่างและแรงจูงใจมักจะขาดหายไปทำให้ดูเหมือนภาพยนตร์ทีวีชั้นสูงมากกว่าลูกพี่ลูกน้องของละครกับภาพยนตร์เรื่องต้องเต้นรำอย่าง Billy Elliot

 

การเปิดรับเนื้อหารุนแรงซ้ำ ๆ สามารถตอกย้ำข้อความว่าความรุนแรงเป็นเทคนิคการแก้ปัญหาการต่อสู้ที่ยอมรับได้ การเปิดรับซ้ำ ๆ ยังเพิ่มอันตรายที่เยาวชนจะกลายเป็นคนที่ไม่พึงปรารถนาต่อการใช้ความรุนแรงในชีวิตจริงหรือพัฒนามุมมองที่เกินจริงเกี่ยวกับความชุกและโอกาสที่จะเกิดความรุนแรงในโลกของพวกเขาเอง บอยชอร์ก็เช่นกันจะไม่มีดราม่ามากเท่ากับพื้นที่ที่มีการแสดงละคร

 

ภาพยนตร์เรื่องนี้ติดตามเด็กชายวัย 12 ปีที่กำพร้าและถูกส่งตัวไปที่วิทยาลัยดนตรีอันมีชื่อเสียงที่ซึ่งเขาต้องดิ้นรนเพื่อเข้าร่วมกลุ่มนักร้องระดับโลกชั้นแนวหน้าและปะทะกับนักร้องประสานเสียงที่เป็นที่ต้องการของโรงเรียน Boychoir เป็นละครเกี่ยวกับน้องชายในโรงเรียนประจำที่เน้นการร้องเพลงประสานเสียงเป็นหลัก ผู้ชื่นชอบดนตรีประสานเสียงคลาสสิกจะเพลิดเพลินไปกับภาพยนตร์เรื่องนี้และยังมีการแสดงดีๆจาก Dustin Hoffman และ Kathy Bates ในฐานะครูใหญ่ของโรงเรียน ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ได้มีประโยชน์สำหรับเด็กอายุต่ำกว่า 12 ปีและคำแนะนำของผู้ปกครองมีประโยชน์สำหรับกลุ่มอายุ 12 ถึง 14 ปี ภาพยนตร์มีแนวโน้มที่จะขาดความอยากรู้อยากเห็นสำหรับผู้ชมที่มีอายุน้อยมากดูการ์ตูน ฮอฟแมนแสดงใน Boychoir ขณะที่นักร้องประสานเสียงจับคาร์เวลล์โดยมีเบตส์เป็นครูใหญ่ของวิทยาลัย ผู้กำกับคือFrançois Girard พร้อมบทโดย Ben Ripley ในขั้นต้นของแข็งคือการรวม Alfred Molina แต่เขาออกจากโครงการ

 

Devon เจาะเข้าไปในไฟล์ส่วนตัวของ Stet และพบว่าแม่ของเขา Debbie เคยต้องโทษจำคุก เขาพิมพ์สำเนาภาพเรือนจำของเด็บบี้จำนวนหนึ่งออกมาโชว์ทั่วทั้งวิทยาลัยและส่งมอบให้เด็กผู้ชายทุกคน พ่อของ Stet ไม่ต้องการให้ครอบครัวของเขาเรียนรู้เกี่ยวกับ Stet และจ่ายเงินจำนวนมากให้กับวิทยาลัยเพื่อกำจัด Stet จากฝ่ามือของเขา สเต็ตถูกรังแกที่โรงเรียนเด็กชายคนหนึ่งโยนผ้าขนหนูใส่เขาในห้องน้ำและเด็กผู้ชายทุกคนก็ตะคอกใส่เขา จัดเรียงรายชื่อ "All the flicks" จาก @Hershey ตามสีของโปสเตอร์ภาพยนตร์จากสีเข้มไปอ่อน ภาพยนตร์เรื่องนี้ทำให้ฉันกลับมาเป็นนักร้องประสานเสียงและได้รับเหรียญเงินอันดับที่ 2

 

ในชนบทที่ความเชี่ยวชาญทางดนตรีมักสับสนกับเสน่ห์ของการมีเพศสัมพันธ์“ Boychoir” นำเสนอการต้อนรับที่แตกต่างกันเฉลิมฉลองความมีวินัยในตนเองความเชี่ยวชาญและเสียงของความไร้เดียงสาที่ไม่บริสุทธิ์ ในโลกแห่งความเป็นจริงการร้องเพลงประเภทนี้เป็นเรื่องง่ายเกินไปที่จะมีพฤติกรรมรักร่วมเพศและการล้อเล่น แต่ภาพยนตร์ก็ปฏิบัติต่อมันในลักษณะที่จะกระตุ้นให้ชายหนุ่มคนอื่น ๆ คว้าศักยภาพของพวกเขาในขณะที่มันคงอยู่ ในวันเดียวกันนั้นแม่ของ Stet เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุรถชนซึ่งเป็นโศกนาฏกรรมที่นำเสนออย่างมีรสนิยมที่มีรสนิยมอย่างแท้จริง ความลึกลับของสถานที่ที่ความสามารถมาจากควบคู่ไปกับความเร่งด่วนในการแบ่งปันทำให้เกิดความเร่งด่วนในกรณีอื่น ๆ การมาถึงของ ager เพื่อให้แน่ใจว่าจะสร้างความพึงพอใจให้กับสิ่งเหล่านี้ในการค้นหาการพักผ่อนที่มีเหตุผลทางจิตวิญญาณและยกระดับอารมณ์ ครอบครัวของพ่อของ Stet ได้รับตั๋วซึ่งส่งโดยสถาบันโดยไม่ระบุชื่อเพื่อประสิทธิภาพที่สำคัญของนักร้องประสานเสียง พ่อของสเต็ตไม่ต้องการไปเพราะกังวลว่าจะแสดงความลับของลูกชายอย่างไรก็ตามคนในบ้านก็เข้าร่วม หลังจากการแสดงสดเขาตัดสินใจเปลี่ยน Stet ไปเรียนที่วิทยาลัยในสวิตเซอร์แลนด์ แต่ Stet ซึ่งได้รับการสนับสนุนจาก Carvelle ซึ่งเป็นสมาชิกของพนักงานไม่ยอมไป

 

การแข่งขันของเขากับ Devon นักร้องนำที่มีอารมณ์ขันถูกตีแผ่ด้วยตัวเลขในขณะที่พวกเขาแข่งขันกันเพื่อให้ได้รับการอนุมัติจากนักร้องประสานเสียงและบทบาทการร้องเพลงพลัม ฮอฟฟ์แมนเติมรองเท้าของนักร้องประสานเสียงด้วยความมั่นใจในตัวเองแม้ว่าเขาจะมีความสงสัยเกี่ยวกับ Stet อยู่ก็ตาม ในฐานะที่เป็นคนอังกฤษขี้บ่นอิซซาร์ดเป็นภาพล้อเลียนของคนเลว แต่มีแนวตลกขบขันในขณะที่เบตส์มีความสุขเพราะผู้ดูแลคณะที่พูดเก่งและพูดเก่ง

 

พ่อของเขามีครอบครัวอื่นที่ไม่มีความรู้เรื่อง Stet และเขาไม่ต้องการให้พวกเขาออกไปค้นหาดังนั้น Stet จึงถูกส่งไปเรียนที่ American Boy Choir School ซึ่งเป็นวิทยาลัยประสานเสียงที่สูงที่สุดในประเทศ เด็กกำพร้าวัย 11 ปีที่มีปัญหาและโกรธแค้นจากเท็กซ์ตัวเล็ก ๆในฐานะเมืองมาลงเอยที่โรงเรียน Boy Choir หลังจากแม่เลี้ยงเดี่ยวของเขาเสียชีวิต จากองค์ประกอบของเขาโดยสิ้นเชิงเขาพบว่าตัวเองอยู่ในการต่อสู้ของเจตจำนงกับนักร้องประสานเสียงที่เรียกร้องซึ่งตระหนักถึงความเชี่ยวชาญใหม่เกี่ยวกับเด็กหนุ่มคนนี้ในขณะที่เขาผลักดันให้เขาค้นพบหัวใจและจิตวิญญาณที่สร้างสรรค์ของเขาในดนตรี Garrett Wareing รับบทเป็น Stet ซึ่งเป็นเยาวชนที่มีปัญหาซึ่งมีมุมมองในเส้นทางของการทำงานในโรงเรียนและเพื่อนร่วมโรงเรียนถูกเติมเต็มด้วยการดูถูกเหยียดหยามและการปะทุอย่างรุนแรง เนื่องจากเขาเป็นหนึ่งในเด็กที่สดใสกว่าในชั้นเรียนนักร้องประสานเสียงของเขาอย่างไรก็ตาม Stet ได้ติดตามบันทึกของตัวละครเอกที่มีพฤติกรรมซุกซนส่วนหนึ่งเป็นผลมาจากการถูกห้อมล้อมด้วยปมด้อย เขากลับบ้านไปหาแม่ที่แทบจะไม่ใส่ใจและเพิกเฉยและเอาแต่ดื่มเหล้าและทิ้งขวดวอดก้าของเธอลงในอ่างล้างจานสำหรับสิ่งที่ดูเหมือนว่าเป็นครั้งที่ห้าของสัปดาห์นั้นnungsub