อาบแดดฉลาม ( Cetorhinus สังฆ ) เป็นครั้งที่สองที่ใหญ่ที่สุดที่อยู่อาศัยของปลาฉลามหลังฉลามวาฬและหนึ่งในสามของแพลงก์ตอนกินปลาฉลามสายพันธุ์พร้อมกับฉลามวาฬและปลาฉลามเมกาเมาท์ ผู้ใหญ่มักมีความยาว 7.9 ม. (26 ฟุต) มันมักจะเป็นสีเทาอมเทามีจุดด่างดำ ครีบหางมีกระดูกงูด้านข้างที่แข็งแกร่งและรูปทรงพระจันทร์เสี้ยว ฉลามบาสกิงเป็นสากล อพยพชนิดพบได้ในทุกของโลกมหาสมุทรพอสมควร ตัวกรองที่เคลื่อนที่ช้า ๆชื่อสามัญของมันเกิดขึ้นจากนิสัยการกินอาหารที่พื้นผิวดูเหมือนว่าจะมีการอาบแดดในน้ำอุ่นที่นั่น มันมีการดัดแปลงทางกายวิภาคสำหรับการให้อาหารตัวกรองเช่นปากที่ขยายใหญ่และปลาที่มีการพัฒนาสูง. จมูกของมันมีรูปกรวยและร่องเหงือกขยายไปรอบ ๆ ด้านบนและด้านล่างของหัว ปลาที่มีสีเข้มและมีขนดกจะใช้ในการจับแพลงก์ตอนเป็นตัวกรองน้ำผ่านปากและเหนือเหงือก ฟันมีจำนวนมากและเล็กมากและมักจะมีจำนวน 100 ต่อแถว ฟันที่มีกรวยรูปกรวยเดี่ยวโค้งไปข้างหลังและเหมือนกันทั้งบนและล่างกราม สายพันธุ์นี้มีขนาดสมองที่เล็กที่สุดสำหรับน้ำหนักของฉลามทุกตัวซึ่งสะท้อนวิถีชีวิตที่ค่อนข้างนิ่งเฉย [3] ฉลามบาสกิงได้รับการแสดงจากการติดตามด้วยดาวเทียมไปจนถึงoverwinterในชั้นไหล่ทวีป (น้อยกว่า 200 ม. หรือ 660 ฟุต) และน้ำลึก [4]พบได้ทั้งในสันดอนเล็ก ๆ หรือเดี่ยว แม้จะมีขนาดใหญ่และมีลักษณะที่เป็นอันตราย แต่ปลาฉลามสีเบสยังไม่ก้าวร้าวและไม่เป็นอันตรายต่อมนุษย์ ฉลามบาสกิงได้รับการสำคัญในเชิงพาณิชย์ปลาเป็นแหล่งที่มาของอาหารหูฉลามอาหารสัตว์และน้ำมันตับปลาฉลาม การใช้ประโยชน์มากเกินไปลดประชากรลงจนถึงจุดที่บางคนหายไปและคนอื่น ๆ ต้องการการปกป้องฉลามบาสกิงเป็นคนเดียวที่ยังหลงเหลืออยู่ในสมาชิกของครอบครัวCetorhinidaeส่วนหนึ่งของปลาทูปลาฉลามเพื่ออันดับปลาฉลามขาว โยฮันน์เอิร์นส์กันเนอร์ได้บรรยายถึงสิ่งมีชีวิตสายพันธุ์แรกว่าCetorhinus maximusจากตัวอย่างที่พบในนอร์เวย์ตั้งชื่อมัน ชื่อสกุลCetorhinusมาจากกรีกคีโตความหมาย "สัตว์ประหลาดในทะเล" หรือ "ปลาวาฬ" และแรดความหมาย "จมูก" ชื่อสายพันธุ์maximusมาจากภาษาละตินและแปลว่า ตามคำอธิบายเบื้องต้นความพยายามในการตั้งชื่อรวม: Squalus isodus , 2362 ในอิตาลีโดยนักสัตววิทยา Saverio Macri (2297-2391); Squalus ElephasโดยCharles Alexandre Lesueurในปีค. ศ. 1822 Squalus rashleighanusโดยJonathan Couchในปี 1838 Squalus cetaceusโดยLaurens Theodorus Gronoviusในปี 2397; Cetorhinus blainvilleiโดยนักชีววิทยาชาวโปรตุเกสเฟลิกซ์อันโตนิโอเดอ Brio Capello (2371-2422) ใน 2412; Selachus pennantiiโดยCharles John Cornishในปี 1885; Cetorhinus maximus infanunculaโดยนักสัตววิทยาชาวดัตช์ Antonius Boudewijn Deinse (2428-2508) และมาร์คัสแจน Adriani (2472-2538) ใน 2496; และCetorhinus maximus normaniโดย Siccardi 2504 ในนั้น[6]ชื่อสามัญอื่น ๆ ได้แก่ฉลามกระดูก , ฉลามช้าง , แล่นเรือปลาและดวงอาทิตย์ปลา ในออร์คมันเป็นที่รู้กันทั่วไปว่าเป็นจอบ - แม่ (บางครั้งตัวโฮเมอร์ ), ความหมาย "แม่ของปลาหมา - ดอง

สนับสนุนบทความโดย lucabetasia คือเว็บบาคาร่าที่ดีที่สุด