เชอร์โนบิลเป็นโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ในยูเครนซึ่งเป็นที่ตั้งของอุบัติเหตุนิวเคลียร์ครั้งร้ายแรงเมื่อวันที่ 26 เมษายน 2529 การทดสอบตามปกติที่โรงไฟฟ้าเกิดความผิดพลาดอย่างมากและการระเบิดครั้งใหญ่ 2 ครั้งได้พัดหลังคา 1,000 ตันออกจากเครื่องปฏิกรณ์เครื่องหนึ่งของโรงงาน ปล่อยรังสีมากกว่าระเบิดปรมาณูถึง 400 เท่าที่ฮิโรชิมา ภัยพิบัตินิวเคลียร์ที่เลวร้ายที่สุดในประวัติศาสตร์คร่าชีวิตคนงาน 2 คนในเหตุระเบิดและภายในไม่กี่เดือนจะมีอีกอย่างน้อย 28 คนเสียชีวิตจากการได้รับรังสีเฉียบพลัน ในที่สุดผู้คนหลายพันคนจะแสดงสัญญาณของผลกระทบต่อสุขภาพรวมทั้งมะเร็งจากผลเสีย

ภัยพิบัติเชอร์โนบิลไม่เพียง แต่ทำให้เกิดความกลัวต่ออันตรายของพลังงานนิวเคลียร์ แต่ยังแสดงให้เห็นว่ารัฐบาลโซเวียตไม่เปิดกว้างต่อประชาชนโซเวียตและประชาคมระหว่างประเทศ การล่มสลายและผลพวงทำให้สหภาพโซเวียตหมดค่าใช้จ่ายในการทำความสะอาดหลายพันล้านทำให้สูญเสียแหล่งพลังงานหลักและส่งผลกระทบร้ายแรงต่อความภาคภูมิใจของชาติ

จากนั้นผู้นำโซเวียตมิคาอิลกอร์บาชอฟจะกล่าวในภายหลังว่าเขาคิดว่าการล่มสลายของเชอร์โนบิล“ มากกว่าการเปิดตัวเปเรสทรอยก้าของฉัน  อาจเป็นสาเหตุที่แท้จริงของการล่มสลายของสหภาพโซเวียตในอีกห้าปีต่อมา”

เชอร์โนบิลอยู่ที่ไหน?

เชอร์โนบิลตั้งอยู่ทางตอนเหนือของยูเครนห่างจากเคียฟไปทางเหนือประมาณ 80 ไมล์ เมืองเล็ก ๆ Pripyat ถูกสร้างขึ้นไม่กี่ไมล์จากที่ตั้งของโรงงานนิวเคลียร์เพื่อรองรับคนงานและครอบครัวของพวกเขา

การก่อสร้างโรงไฟฟ้าเชอร์โนบิลเริ่มขึ้นในปี พ.ศ. 2520 ซึ่งประเทศนี้ยังคงเป็นส่วนหนึ่งของสหภาพโซเวียต ภายในปี 1983 เครื่องปฏิกรณ์สี่เครื่องได้สร้างเสร็จและมีการวางแผนเพิ่มเครื่องปฏิกรณ์อีกสองเครื่องในปีต่อ ๆ ไป

เกิดอะไรขึ้นที่เชอร์โนบิล

การออกกำลังกายเป็นประจำเพื่อทดสอบว่าระบบระบายความร้อนด้วยน้ำฉุกเฉินจะทำงานได้หรือไม่ในช่วงที่ไฟฟ้าดับเริ่มตั้งแต่เวลา 01:23 น. ของวันที่ 26 เมษายน

ภายในไม่กี่วินาทีปฏิกิริยาที่ไม่สามารถควบคุมได้ทำให้เกิดแรงกดดันในเครื่องปฏิกรณ์หมายเลข 4 ในรูปของไอน้ำ ไอน้ำได้พัดหลังคาออกจากเครื่องปฏิกรณ์ปล่อยรังสีและเศษซากกัมมันตภาพรังสีที่ลุกไหม้

ประมาณสองถึงสามวินาทีต่อมาการระเบิดครั้งที่สองทำให้เชื้อเพลิงเพิ่มขึ้น เกิดไฟไหม้ที่หลังคาของเครื่องปฏิกรณ์หมายเลข 3 ซึ่งเสี่ยงต่อการรั่วไหลของโรงงานดังกล่าว ระบบความปลอดภัยอัตโนมัติที่ปกติจะเริ่มดำเนินการไม่ได้เกิดจากการปิดระบบก่อนการทดสอบ

นักผจญเพลิงมาถึงที่เกิดเหตุภายในไม่กี่นาทีและเริ่มต่อสู้กับเปลวไฟโดยไม่ใช้อุปกรณ์เพื่อปกป้องพวกเขาจากรังสี ในไม่ช้าพวกเขาหลายคนจะมีจำนวนผู้เสียชีวิต 28 รายจากการสัมผัสรังสีเฉียบพลัน

บัญชีพยานของนักดับเพลิงที่ได้ช่วยรบที่เกิดเพลิงไหม้ที่อธิบายการฉายรังสีเป็น“ชิมเช่นโลหะ” และความรู้สึกเจ็บปวดเช่นหมุดและเข็มบนใบหน้าของพวกเขาตามสารคดีชุด CBC, พยาน หลายวันต่อมานักผจญเพลิงจำนวนมากจะต้องตาย

จนกระทั่งเวลาตี 5 ของวันรุ่งขึ้นเครื่องปฏิกรณ์หมายเลข 3 ได้ปิดตัวลง 24 ชั่วโมงต่อมาเครื่องปฏิกรณ์หมายเลข 1 และ 2 ก็ปิดตัวลงเช่นกัน

ในช่วงบ่ายของวันที่ 26 เมษายนรัฐบาลโซเวียตได้ระดมกำลังทหารเพื่อช่วยต่อสู้กับเปลวไฟ บางส่วนถูกทิ้งที่ชั้นดาดฟ้าของเครื่องปฏิกรณ์เพื่อขุดเศษซากออกจากโรงงานอย่างรุนแรงและฉีดน้ำลงบนเครื่องปฏิกรณ์ที่สัมผัสเพื่อให้มันเย็น

คนงานถูกหยิบขึ้นมาภายในไม่กี่วินาทีเพื่อลดการได้รับรังสี จะใช้เวลาเกือบสองสัปดาห์ในการดับไฟทั้งหมดโดยใช้ทรายตะกั่วและไนโตรเจน

ภัยพิบัติเชอร์โนบิลพ่นรังสี

โรงงานที่ได้รับความเสียหายปล่อยสารกัมมันตภาพรังสีจำนวนมากรวมทั้งไอโอดีน -131 ซีเซียม -137 พลูโตเนียมและสตรอนเทียม -90 ขึ้นสู่อากาศเป็นเวลานานกว่า 10 วัน

ขอบคุณข้อมูลจาก สล็อตออนไลน์

Best content supported by https://psthai888.com/

เว็บไซต์ psthai888 สล็อตออนไลน์ อันหนึ่งในไทย

เมฆกัมมันตภาพรังสีถูกทับถมในบริเวณใกล้เคียงเป็นฝุ่นละอองและเศษเล็กเศษน้อย แต่ก็พัดพาไปด้วยลมเหนือยูเครนเบลารุสรัสเซียสแกนดิเนเวียและส่วนอื่น ๆ ในยุโรป

ในความพยายามที่จะกักเก็บผลเสียเมื่อวันที่ 14 พฤษภาคมผู้นำโซเวียตมิคาอิลกอร์บาชอฟได้สั่งให้ส่งผู้คนหลายแสนคนรวมทั้งนักดับเพลิงกองกำลังทหารและคนงานเหมืองไปยังพื้นที่เพื่อช่วยในการทำความสะอาด กองพลทำงานอย่างต่อเนื่องโดยมักมีอุปกรณ์ป้องกันที่ไม่เพียงพอจนถึงปี 1989 เพื่อกำจัดเศษซากและป้องกันภัยพิบัติ

ในช่วงเวลาก่อสร้างที่เร่งรีบเป็นเวลา 206 วันทีมงานได้สร้างโลงศพเหล็กและซีเมนต์เพื่อฝังเตาปฏิกรณ์ที่เสียหายและมีการปล่อยรังสีออกมา

ในฐานะอดีตผู้ชำระบัญชี Yaroslav Melnik กล่าวกับ BBCในเดือนมกราคม 2017 ว่า“ เราทำงานเป็นกะสามกะ แต่ครั้งละห้าถึงเจ็ดนาทีเท่านั้นเพราะอันตราย หลังจากทำเสร็จเราก็ทิ้งเสื้อผ้าของเราลงในขยะ”

ตั้งแต่ปี 2010 สมาคมระหว่างประเทศได้จัดสร้างโลงศพที่ใหญ่กว่าและปลอดภัยกว่าสำหรับไซต์นี้ การกักขังใหม่ปลอดภัย 35,000 ตันถูกสร้างขึ้นบนรางรถไฟจากนั้นเลื่อนทับเครื่องปฏิกรณ์ที่เสียหายและโลงศพที่มีอยู่ในเดือนพฤศจิกายน 2559

หลังจากการติดตั้งโครงสร้างใหม่การแผ่รังสีใกล้โรงงานลดลงเหลือเพียงหนึ่งในสิบของระดับก่อนหน้านี้ตามตัวเลขอย่างเป็นทางการ โครงสร้างได้รับการออกแบบให้บรรจุเศษกัมมันตภาพรังสีเป็นเวลา 100 ปี