พันธุ์ทางพันธุกรรมสายพันธุ์ทางพันธุกรรมตามที่โรเบิร์ตเบเกอร์และโรเบิร์ตแบรดลีย์กำหนดไว้เป็นชุดของประชากรที่ผสมข้ามพันธุ์ทางพันธุกรรม สิ่งนี้คล้ายกับแนวคิดเกี่ยวกับสายพันธุ์ทางชีวภาพของ Mayr แต่เน้นเรื่องพันธุกรรมมากกว่าการแยกตัวจากการสืบพันธุ์ ในศตวรรษที่ 21 สามารถสร้างสายพันธุ์ทางพันธุกรรมได้โดยการเปรียบเทียบลำดับดีเอ็นเอ แต่มีวิธีอื่นก่อนหน้านี้เช่นการเปรียบเทียบคาริโอไทป์ (ชุดโครโมโซม ) และอัลโลไซม์ ( ตัวแปรของเอนไซม์ )

หน่วยที่มีนัยสำคัญเชิงวิวัฒนาการอย่างมีนัยสำคัญวิวัฒนาการหน่วย (ESU) หรือ "สัตว์ป่าสายพันธุ์"เป็นประชากรของสิ่งมีชีวิตถือว่าแตกต่างกันสำหรับวัตถุประสงค์ของการอนุรักษ์กำหนดไว้ในเชื้อสายเดียว (เส้นทึบ) ที่มีลักษณะทางสัณฐานวิทยาเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา ในบางประเด็นนักบรรพชีวินวิทยาตัดสินว่ามีการเปลี่ยนแปลงเพียงพอที่จะมีสองสิ่งมีชีวิต (A และ B) ซึ่งแยกจากกันตามกาลเวลาและกายวิภาคศาสตร์สนับสนุนโดย slotxo88 เว็บ slotxo สิ่งที่แตกต่างจากแนวคิดของสายพันธุ์ทางชีววิทยาสิ่งมีชีวิตแบบหุ้มไม่อาศัยการแยกตัวจากการสืบพันธุ์ดังนั้นจึงเป็นอิสระจากกระบวนการที่เป็นส่วนประกอบในแนวคิดอื่น ๆ ใช้ได้กับผู้มีเชื้อสายไม่ทางเพศอย่างไรก็ตามมันไม่ได้ผลในทุกสถานการณ์และอาจต้องใช้ตำแหน่งโพลีมอร์ฟิกมากกว่าหนึ่งตัวเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่แม่นยำ

สายพันธุ์ที่มีวิวัฒนาการซึ่งแนะนำโดยGeorge Gaylord Simpsonในปีพ. ศ. 2494 คือ "สิ่งมีชีวิตที่ประกอบด้วยสิ่งมีชีวิตที่คงเอกลักษณ์ของมันจากสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ผ่านกาลเวลาและในอวกาศและมีชะตากรรมวิวัฒนาการที่เป็นอิสระและแนวโน้มทางประวัติศาสตร์ของตัวเอง" สิ่งนี้แตกต่างจากแนวคิดเรื่องสายพันธุ์ทางชีววิทยาในการรวบรวมความคงอยู่ตลอดเวลา ไวลีย์และเมย์เดนระบุว่าพวกเขาเห็นแนวคิดของสายพันธุ์วิวัฒนาการว่า "เหมือนกัน" กับวิลลีเฮนนิกแนวคิดของสปีชีส์ - เป็นเชื้อสายและยืนยันว่าแนวคิดเกี่ยวกับสายพันธุ์ทางชีววิทยา "หลายเวอร์ชัน" ของแนวคิดเกี่ยวกับสายพันธุ์วิวัฒนาการและแนวคิดที่ว่าสปีชีส์เป็นชนิดเดียวกันกับแท็กซ่าที่สูงกว่านั้นไม่เหมาะสำหรับการศึกษาความหลากหลายทางชีวภาพ (ด้วย ความตั้งใจในการประมาณจำนวนชนิดพันธุ์อย่างแม่นยำ) พวกเขาแนะนำเพิ่มเติมว่าแนวคิดนี้ใช้ได้กับทั้งสิ่งมีชีวิตที่ไม่อาศัยเพศและสืบพันธุ์แบบอาศัยเพศ

 ในบรรพชีวินวิทยาโดยมีเพียงกายวิภาคเปรียบเทียบ (สัณฐานวิทยา) จากซากดึกดำบรรพ์เป็นหลักฐานสามารถนำแนวคิดเรื่องลำดับเวลา ในระหว่างการเกิดanagenesis (วิวัฒนาการไม่จำเป็นต้องเกี่ยวข้องกับการแตกแขนง) นักบรรพชีวินวิทยาพยายามที่จะระบุลำดับของสิ่งมีชีวิตแต่ละชนิดได้มาจากการสูญพันธุ์ทางไฟก่อนผ่านการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องช้าและสม่ำเสมอมากขึ้นหรือน้อยลง ในลำดับเวลาดังกล่าวนักบรรพชีวินวิทยาจะประเมินว่าจำเป็นต้องมีการเปลี่ยนแปลงมากน้อยเพียงใดสำหรับรูปแบบที่แตกต่างกันทางสัณฐานวิทยาจึงจะถือว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่แตกต่างจากบรรพบุรุษ

 ไวรัสมีประชากรจำนวนมหาศาลอาศัยอยู่อย่างน่าสงสัยเนื่องจากพวกมันประกอบด้วย DNA หรือ RNA มากกว่าสายอักขระเพียงเล็กน้อยในชั้นเคลือบโปรตีนและกลายพันธุ์อย่างรวดเร็ว ปัจจัยเหล่านี้ทั้งหมดทำให้แนวคิดเรื่องสายพันธุ์ธรรมดาใช้ไม่ได้มาก ไวรัสquasispeciesเป็นกลุ่มของยีนที่เกี่ยวข้องจากการกลายพันธุ์ที่คล้ายกันแข่งขันภายในอย่างมากต่อการกลายพันธุ์สภาพแวดล้อมและการปกครองด้วยเหตุนี้โดยความสมดุลของการกลายพันธุ์การเลือก มีการคาดการณ์ว่า quasispecies ของไวรัสในระดับต่ำ แต่มีวิวัฒนาการเป็นกลางและเชื่อมต่อกันสูง (นั่นคือแบน) ในแนวการออกกำลังกายจะได้ผล quasispecies ที่อยู่ในจุดสูงสุดของการออกกำลังกายที่สูงขึ้น แต่แคบลงซึ่งสิ่งที่กลายพันธุ์โดยรอบนั้นไม่เหมาะสม "ผลของ quasispecies" หรือ "การอยู่รอดของคนที่แบนที่สุด" ไม่มีข้อเสนอแนะว่า quasispecies ของไวรัสมีลักษณะคล้ายกับสายพันธุ์ทางชีววิทยาดั้งเดิม